Kahramanmaraş'ta çok eski bir geçmişe ve geleneğe sahip olan bakırcılık sanatı, 1950'li yıllardan itibaren ivme kazanmış ve Türkiye'nin her yerine ürün ihraç eder hale gelmiştir (Dedeoğlu, 1996:66). Bakırın dövülerek şekillendirilmesi ve süslenmesiyle ortaya çıkan mutfak eşyaları ve çeşitli süs eşyalarının imal edildiği bir geleneksel el sanatı olan bakırcılık, yaygın bir şekilde devam etmektedir. Bakırcılar çarşısının yanı sıra semerciler çarşısında da bakırcılar çoğunlukta bulunmaktadır. Pek çok bakırcı ustası tarafından icra edilen bu sanatın izlerine Kahramanmaraş'ta hemen her evde rastlanılmakladır. Günümüzde bakırcı esnafı tarafından üretilen tencereler, kazanlar, kahve takımları, paşa mangalları, sürahiler, tepsiler çeşitli motiflerle bezenmekte, yurt içinde ve yurt dışında pazarlanmaktadır.

Bakırın işlenmesinde dövme tekniği kullanılmaktadır. Dövme tekniği “çukurlama” ve “toplama” denilen iki ayrı yöntemle uygulanmaktadır. Nakış işleme ise “kabartma” ve “zımba nakış” yöntemleriyle gerçekleştirilmektedir. Keski kalemleriyle çizilen motifler darbe kalemleri ve ağızlarında çeşitli motif kalıpları bulunan zımbalara vurulması suretiyle bakır üzerine işlenmektedir. Vazo, saksılık, tepsi, leğen, teşt, kulplu tas, bakraç, aşurelik, kapaklı sahan, kazan, mangal, şampanya kovaları, büyük boy tarhana ve dondurma kazanları ve çeşitli dekoratif süs eşyaları üretilen ürünler arasındadır. Üretilen ürünlerin büyük çoğunluğunu turistik amaçlı süs eşyaları oluşturmaktadır. %70 oranında bakır ve %30 oranında çinko karıştırılarak elde edilen pirinç de bakırcı esnafı tarafından motiflerle işlenmekte ve çeşitli ürünler elde edilmektedir. 

Kaynakça: 
ÇALIŞ, Hikmet (2014). Kahramanmaraş'ta Geleneksel El Sanatları. Akdeniz'in Altın Kenti Kahramanmaraş. Kahramanmaraş İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayını, 303. 
DEDEOĞLU, Mesut (1996). Dünden Bugüne Maraş. Lazer Ofset, Ankara.